PUSTO JUŻ

Pusto już

„PUSTO JUŻ”

Pusto, nic się nie dzieje. Marazm. Szarzyzna, przez którą nie można się przebić, a jednak zdziwienie, obawa i niepokój, a potem strach - wyzwalają myśl, że to już. Dumny ze swojego kształtu i gracji przyjął postawę, jakby chciał powiedzieć, że to on, że bez niego to...
Maska
Teatr
Sztuka
Brak głosu
Cisza
Przewrócona butelka, bo pusta, niepotrzebna, można zobaczyć dno.
Kwiaty
Ikebana.
Nie, to nie sztuka je tak ułożyła. Czegoś brakuje. One umierają. Jeszcze tylko goździk próbuje złapać w swoją koronę odrobinę światła, ale i on powoli robi się sztywny, gaśnie.
Jest jeszcze coś. To coś jest ukryte w pękatym naczyniu, zabite potężnym korkiem. Dobry, a może zły - duszek - nadzieja. Być może, choćjuż nie jedna była.
Gdy był pełny, czuł jak przechwytują go dłonie, jak delikatnie muskają usta. Złudzenie, bo cóż może zostać po obietnicach, które nie zostały spełnione, słowa, które przebrzmiały, a czyny, co nie ziściły zamiarów, marzeń.
Szklany teatr.
Okno, przez które coś próbuje zajrzeć. Mami pełną gamą żywych kolorów.


Radom, dn. 04.07 2009

SPRZEDANE